τραύμα και φλεγμονή.

πηγή εικόνας
Το δέρμα.
Το δέρμα μας είναι το μεγαλύτερο όργανο του οργανισμού μας. Περιέχει αγγεία, μυς, συνδετικό ιστό, αδένες και νευρικές απολήξεις. Αποτελείται από τρία επίπεδα, το πιο εξωτερικό από τα οποία είναι η επιδερμίδα. 
Το δέρμα περιέχει 4 είδη αισθητικών νευροϋποδοχέων (μηχανοϋποδοχείς) που συνδέονται με όλο το υπόλοιπο σώμα. Αυτοί οι υποδοχείς είναι ευαίσθητοι στο άγγιγμα, στην πίεση, στην κίνηση, στην ιδιοδεκτικότητα, τον πόνο και τη θερμοκρασία.
Η λειτουργία του δέρματος είναι να παρέχει αίσθηση και προστασία, να διατηρεί την ισορροπία των υγρών του σώματος και της θερμοκρασίας του. Η αφή είναι η πρώτη αίσθηση που λειτουργεί από την εμβρυϊκή κιόλας ζωή, και ακολουθεί η ιδιοδεκτικότητα. 

Η λειτουργία της αποκωδικοποίησης των αισθήσεων στο δέρμα είναι πολύτιμη. Η αίσθηση του πόνου στο δέρμα προκαλεί αντανακλαστική κίνηση στους μυς για να αποφύγουν το ερέθισμα, ενω ένα απαλό άγγιγμα στο δέρμα μπορεί να ηρεμήσει τα εσωτερικά όργανα του οργανισμού. ("Massage and Manual Therapy for the Orthopedic Conditions" - Thomas Hendrickson, LWW Massage Therapy & Bodywork Educational Series).

Φλεγμονή.

Ένας τραυματισμός στο δέρμα μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις. Η πρώτη άμυνα του οργανισμού στον τραυματισμό είναι η φλεγμονή, μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από σημάδια ερυθρότητας, αύξησης της θερμοκρασίας τοπικά, οίδημα και πόνο.
Το δέρμα που έχει τραυματιστεί, καθώς και κάθε άλλος ιστός, μπορεί να επανέλθει πολύ αργά στη φυσιολογική του κατάσταση, ή και να μην επανέλθει ποτέ.
Τι συμβαίνει όταν το σώμα μας μπαίνει στη διαδικασία της φλεγμονής;
Αμέσως μετά τον τραυματισμό, και εφόσον υπάρχει ανοικτή πληγή, ξεκινά η διαδικασία της αιμόστασης, ώστε να μην χαθεί περαιτέρω αίμα, και να δημιουργηθούν οι δεσμοί που θα αποκλείσουν και θα προστατεύσουν το εσωτερικό του σώματος από το εξωτερικό περιβάλλον. Σύμφωνα με άρθρο της καθημερινής, μετά από ένα τραύμα επιστρατεύονται οι φρουροί του σώματός μας, ειδικά κύτταρα που έχουν ως σκοπό να ενημερώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα για την παρουσία ή όχι βακτηρίων στο τραύμα. "Μερικά από αυτά τα κύτταρα, ονομαζόμενα ιστιοκύτταρα, εκκρίνουν μια ουσία, την ισταμίνη που προκαλεί τη διαρροή πλάσματος του αίματος από γειτονικά τριχοειδή αγγεία, η οποία επιβραδύνει τα εισβάλλοντα βακτήρια και ετοιμάζει τον δρόμο για συγκέντρωση άλλων απομακρυσμένων αμυντικών ανόσο-παραγόντων στη μάχη. Παραλλήλως, άλλου είδους φρουροί, μακροφάγοι, αντεπιτίθενται, εκκρίνουν περισσότερες ουσίες, κυτοκίνες, οι οποίες καλούν για ενισχύσεις. Ταχέως, κατά κύματα, ανόσο κύτταρα πλημμυρίζουν το σκηνικό, καταστρέφοντας παθογόνους μικροοργανισμούς αλλά και ιστούς που έχουν πάθει βλάβες". Για να μπορέσουν να φθάσουν όμως όλα αυτά τα κύτταρα στο σημείο του τραύματος, θα πρέπει να δημιουργηθεί χώρος ώστε να περάσει όλος αυτός ο στρατός του ανοσοποιητικού συστήματος. Γι'αυτό και προκαλείται το τοπικό οίδημα. Το οίδημα είναι αποτέλεσμα της αγγειοδιαστολής των γειτονικών αγγείων με σκοπό το ελεύθερο πέρασμα των κυττάρων. Σιγά σιγά, το τραύμα επουλώνεται και δημιουργείται νέος ιστός του οποίου η τελοιοποίηση μπορεί να διαρκέσει αρκετό διάστημα, σχεδόν ένα έτος. Ο νέος ιστός θα φτάσει το 50-80% της λειτουργικότητας του υγιούς ιστού, εξαρτάται πάντα από τον τραυματισμό. 


thanks to Ted Ed for the video and info

Η φλεγμονή όμως δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα που προκύπτει έπειτα από πρόκληση μιας ανοιχτής πληγής. Φλεγμονή μπορεί να προκύπτει έπειτα από μια τενοντίτιδα, την κατάσταση των τενόντων που δημιουργείται λόγω λανθασμένων πρότυπων στάσης και κίνησης, ή επαναλαμβανόμενης χρήσης. Η τενοντίτιδα συχνά εμφανίζεται σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν στη δουλειά τους ή την καθημερινότητά τους μια συγκεκριμένη επαναλαμβανόμενα λαβή ή κίνηση.
Φλεγμονή δημιουργείται και στην περίπτωση της αρθρίτιδας (φλεγμονή των αρθρώσεων), ή μπορεί να αφορά παθήσεις οργάνων (όπως η ελκώδης κολίτιδα), ή του νευρικού συστήματος (όπως η νευρίτιδα). Η αντίδραση του οργανισμού έχει τα ίδια συμπτώματα με τον τραυματιμό. Πόνος για να ακινητοποιήσει το σημείο που πάσχει, οίδημα, τοπική αύξηση της θερμοκρασίας και ερυθρότητα. Η έλλειψη ενός από τα συμπτώματα δε δηλώνει την απόκλιση της φλεγμονής, ενω συνήθως την αναγνωρίζετε από τη διάγνωσης του γιατρού σε πάθηση που λήγει σε -ίτιδα.

Τί συμβαίνει όταν παίρνετε ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο για να αντιμετωπίσετε μια χρόνια φλεγμονή;
Σύμφωνα με την εφημερίδα της καθημερινής «Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φλεγμονή λειτουργεί σαν σωσίβιο που επιτρέπει την απόκρουση διάφορων βακτηρίων, ιών και παρασίτων που προκαλούν ασθένειες. Τη στιγμή που οποιοδήποτε από αυτά τα δυνάμει θανατηφόρα μικρόβια, εισέλθει στο σώμα, η φλεγμονή οργανώνει αμυντική προσβολή εναντίον του και κατά οποιουδήποτε μολυσμένου ιστού. Επειτα η διεργασία αυτή οδηγείται ταχέως σε ύφεση και αρχίζει η ίαση. Μερικές φορές όμως η όλη πυρετώδης πορεία δε σταματάει.».
Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται για να περιορίσουν μια φλεγμονή η οποία επιμένει για περισσότερο διάστημα από οτι το φυσιολογικό με αποτέλεσμα να περνά σε χρόνια φάση. 
Όταν γίνεται χρήση αντιφλεγμονώδους φαρμάκου, αυτό που συμβαίνει είναι η απόκλυση ενός ενζύμου που παράγει ουσίες που βοηθούν στην πρόκληση της φλεγμονής στον οργανισμό. Στις ουσίες αυτές περιλαμβάνονται και κάποιες που παίζουν ρόλο και σε άλλες λειτουργίες του οργανισμού όμως, όπως η προστασία του στομάχου, και η ρύθμιση της ροής του αίματος στα νεφρά, με αποτέλεσμα να υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν παρενέργειες, ιδιαίτερα σε μακροχρόνια χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. (πηγή)
Παρ’όλα αυτά, οι φλεγμονές που επιμένουν, ή δημιουργούνται χωρίς κάποιο προφανή λόγο πρέπει να ελέγχονται από τον αρμόδιο γιατρό, και να αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη θεραπεία, διότι πολλές φορές έχουν θεωρηθεί η αιτία πολλών άλλων χρόνιων καταστάσεων όπως ο διαβήτης.
Αντιφλεγμονώδεις τροφές

Ευτυχώς για εμάς, η φύση έχει προνοήσει και υπάρχουν έτσι κάποιες τροφές που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, και αποτελούν μια απλή και εύκολη λύση να ενισχύσετε τον οργανισμό σας, ακόμη και αν δεν έχει υπάρξει φλεγμονή. Και αν στο κάτω κάτω δε λειτουργήσουν αμυντικά, θα σας ενισχύσουν με σημαντικά στοιχεία οχύρωσης του οργανισμού σας.
Οι τροφές είναι : οι ντομάτες, το ελαιόλαδο, τα λαχανικά με πράσινα φύλλα όπως το σπανάκι, τα αμύγδαλα και τα καρύδια, τα λιπαρά ψάρια όπως ο σολωμός, ο τόνος, οι σαρδέλες κ.α., και τα φρούτα όπως οι φράουλες, τα βατόμουρα, τα κεράσια και τα πορτοκάλια. (πηγή)
Φυσικά υπάρχουν και πολλές άλλες τροφές, για τις οποίες μπορεί να σας συμβουλέψει ο διατροφολόγος σας.

Και μην ξεχνάτε, οτι και αν διαβάζετε στο ίντερνετ, καλύτερα συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται καθαρά για πληροφόρηση και όχι σαν συνταγή γιατρού.




γράφει η :

Comments